Vraag: krijg ik belasting terug over alimentatie die mijn man betaalt?Mijn man moet aan zijn ex-vrouw die voor hun 3 kinderen zorgt alimentatie betalen tot zover kan ik het volgen. Hij betaalt fl.900,= per maand, daarover heeft hij een beschikking gekregen die hij maandelijks terug ontvangt dit nu al 2 jaar lang, tot zover kan ik het nog steeds volgen. Maar nu komt het, dit jaar krijg hij een brief van de belasting terug waarin de belastingdienst zegt dat ik (zijn huidige vrouw dus) een bezwaarschrift moet indienen en dat ik de teruggaaf voor zijn kinderen moet aanvragen omdat ik fl.100,= per maand meer verdien. Terwijl ik, daar ben ik heel opelijk in, niets met zijn kinderen te maken wil hebben of ooit zal hebben. Zijn ex-vrouw ontvangt dus: alimentatie, de kinderbijslag en heeft een eigen inkomen. Hoe kan dat!!!! hier begrijp ik dus echt niets van, wij zijn ook niet in gemeenschap van goederen gehuwd, omdat ik een eigen woning heb. Wat ik zelf bekostig helemaal en nog een thuiswonende zoon. Ik wil zo graag een duidelijk antwoord hierop. Het zijn toch zijn kinderen waar hij de alimentatie voor moet betalen. Wat ik ook graag zou willen weten is hoeveel moet hij eigenlijk betalen bij een inkomen van bruto fl.4133,00 Geef mij s.v.p. antwoord als dat niet kan dan verwijs adressen? S. P. te S. |
Uw probleem is meer emotioneel dan materieel, want u en uw echtgenoot hebben er financieel geen nadeel bij dat de Belastinginspecteur de wet toepast zoals deze is.
Wettelijk gezien is een huwelijk weinig anders dan een zakelijk contract. Dit contract geeft u een aantal rechten en een heleboel verplichtingen. Een opsomming geven is ondoenlijk, omdat wetgeving te pas en te onpas aanwijzingen geeft over de bijzondere situatie die een huwelijk schept. Met uw huwelijk heeft u dus een contract getekend waarmee u in wezen alles wat samenhangt met uw man heeft aangekocht. Zijn kinderen horen daar bij, maar uiteindelijk ook zijn ex-echtgenote. Zou hij ooit failliet gegaan zijn, dan had zelfs dat faillissement in de koop gezeten. Door vooraf bij de notaris huwelijkse voorwaarden te laten registreren heeft u inzake enkele door u zelf in die voorwaarden genoemde onderwerpen afgesproken dat u wilt afwijken van de wettelijke regels. Niet op ieder gebied kan van de wettelijke regels afgeweken worden. En de ervaring leert dat in huwelijkse voorwaarden wel wordt geregeld wat mensen niet willen, terwijl niet wordt geregeld wat wel belangrijk is.
Uw bezwaar betreft een van de onderwerpen waarin de wet niet flexibel is; vormt dit voor u een doorslaggevend bezwaar, dan had u van de koop af moeten zien (u had niet moeten trouwen). Mijn ervaring is echter dat mensen een huwelijk uitsluitend als een emotionele kwestie zien en blind zijn voor de financiële consequenties, tot na ontbinding van het huwelijk. In dit geval heeft u geluk; afgezien van wat emotioneel ongemak heeft u er geen financiële schade van.
De door uw man betaalde alimentatie bestaat mogelijk uit twee delen.
Het eerste deel is bedoeld als aanvulling van het inkomen van zijn ex-echtgenote, omdat gedurende hun huwelijk haar eigen inkomen te laag was om een zelfstandig huishouden te voeren. Een belangrijke vraag is of dat nu nog geldt; u schrijft dat zijn ex-vrouw een eigen inkomen heeft, maar niet hoe hoog dat is. Is de alimentatie ooit door een rechter vastgesteld? Zo neen, dan kan uw man alsnog door een rechter laten beoordelen hoe hoog de alimentatie moet zijn. Mogelijk wordt wel rekening gehouden met de hoogte van uw inkomen; via het Gemeentelijk Bureau Rechtsbijstand kunt u aan een advocaat vragen of dat in uw situatie (gezien de hoogte van de inkomens van u, uw man en zijn ex-ega) ook zo is. Is een alimentatie eenmaal vastgesteld, dan kan deze na vijf jaar weer herzien worden. Houd er rekening mee dat procederen geld kost en dat die kosten niet aftrekbaar zijn. Probeer daarom onder dreiging van een juridische procedure tot een voor beide partijen aanvaardbaar compromis te komen. Mogelijk is dat ten tijde van de echtscheiding al gebeurd, maar ik kan mij ook heel goed voorstellen dat uw man toe meer heeft toegegeven dan eigenlijk redelijk was en is. Zeker is in ieder geval dat (zolang zijn ex niet hertrouwt) de voor haar betaalde alimentatie volledig aftrekbaar is binnen uw huwelijk. Of dat is op het aangiftebiljet van u of van uw man wordt bepaald door de vraag wie het hoogste persoonlijk inkomen heeft. U verdient honderd gulden meer dan uw man en mag dus aftrekken opvoeren voor de hypotheekrente en aan de ex van uw man betaalde alimentatie. Bij uw inkomen zal dat (in 2000) tot een belastingteruggave van 37,95% leiden; dat kunt u na betaling door de Belastingdienst met uw man verrekenen.
Het tweede deel van de alimentatie is bedoeld als aandeel van uw man in het levensonderhoud van zijn kinderen. Is dit (inclusief eventueel buiten de alimentatie voor de kinderen betaalde kosten) meer dan ƒ 56 per kind per week, dan levert dit u per jaar (afhankelijk van het door uw man betaalde aandeel in de kosten en de leeftijd van het kind) een aftrekpost van ƒ 1.900 tot ƒ 8.100 op. Weer tegen die 37,95% belastingteruggave.
Gezien de hoogte van de alimentatie vermoed ik dat uw man met zijn ex heeft afgesproken dat hij maandelijks ƒ 300 per kind betaalt en niets voor haar. Dat vind ik een verstandige afspraak. Het betekent dat hij veilig boven de ondergrens van ƒ 56 per week per kind zit en dat zijn ex niet snel hoeft te zeuren dat hij te knijterig is. Per kwartaal wordt nu beoordeeld hoe oud ieder kind op de eerste dag van het kwartaal is; tot zes jaar staat voor een aftrek van ƒ 475, tot twaalf jaar ƒ 675, tot achttien jaar ƒ 880, en tot zevenentwintig jaar ƒ 675 (maar ƒ 1.350 indien de ex van uw man inclusief de kinderbijslag minder dan de helft van de kosten van het kind draagt). Zijn de kinderen vijf, zeven en negen jaar oud, dan betekent dit dus voor het gehele jaar een aftrekpost van ƒ 7.300 met ƒ 2.770 belastingteruggave als gevolg. Omdat daar feitelijk ƒ 10.800 voor betaald is betaalt de Belastingdienst dus 25,65% van de door uw man betaalde kosten.
Uw man heeft in de afgelopen twee jaren maandelijks een bedrag aan inkomstenbelasting teruggekregen omdat hij een beschikking had aangevraagd. Achteraf is duidelijk dat hij volgens de wet geen recht op teruggave had (maar u). Hij zal dus de ontvangen belasting weer moeten betalen. Dat kan hij alleen doen doordat u hem de belasting doorschuift die u voor hem terug kan vragen.
Tja, het is wat broekzak vestzak. De wetgever heeft echter bedacht dat dit de meest eenvoudige en eerlijke manier van belastingheffen is. Bent u het daar niet mee eens, dan nodig ik u hartelijk uit bij de eerstvolgende verkiezingen aan de verkiesbare politici te vragen hoe zij uw probleem gaan oplossen. Waar u tegen aan loopt is dat de wet nog steeds gemaakt wordt door politici die denken dat mannen meer verdienen dan vrouwen omdat gehuwde vrouwen hooguit een bijbaantje hebben. Een troost: op lange termijn is er een verschuiving waarneembaar; ik weet nog hoe kwaad mijn moeder dertig jaar geleden was dat haar salaris (vergelijkbaar met dat van mijn vader) en haar huis (gefinancierd door haar en haar contacten) belast werden op het aangiftebiljet van mijn vader. Aan de helft van haar bezwaren is inmiddels al tegemoet gekomen.
© Jeroen van Rossum, 2 mei 2000.